ACİL BİR SORUN

ACİL BİR SORUN

V. İ. Lenin

V. İ. LENİN

Bir önceki makalede düzenli yayınlanan ve ulaştırılan bir parti organının kurulmasının bizim için acil bir görev olduğunu söyledik ve bu amaca ulaşmanın mümkün olup olmadığı ve hangi koşullar altında mümkün olduğu sorusunu ortaya attık. Şimdi bu sorunun en önemli yanlarına bakalım. Bu amaca ulaşılabilmesi için önce yerel grupların faaliyetlerinin daha da geliştirilmesi gerektiği söylenerek bize karşı çıkılabilir öncelikle. Biz bu oldukça yaygın görüşü yanlış buluyoruz. Bir parti organının —ve bunun sonucu olarak bizzat Parti'nin de— kurulmasına ve sağlam örgütsel yapının oluşturulmasına hemen girişebiliriz ve girişmeliyiz.

Böylesi bir adım için gerekli olan koşullar vardır: Yerel çalışma yerine getirilmektedir ve görülebildiği kadarıyla halihazırda derin kökler de salmıştır, çünkü tek tek örgütlerin giderek sıklaşan parçalanması kesintiye yol açmamaktadır; mücadelede düşenlerin yerini hemen taze güçler alıyor. Parti yayın araçlarına ve yazınsal güçlere sadece yurtdışında değil, Rusya'da da sahip. Sorun halihazırda yürütülmekte olan çalışmanın "esnafça" mı sürdürüleceği ya da bunun örgütsel olarak bir partinin çalışması olarak toparlanıp, bir bütünlük içinde ortak bir yayın organında yansıyacak şekilde mi biçimlendirileceğidir. Burada hareketimizin en acil sorununa, yaralı noktasına —örgüt sorununa— geliyoruz. Devrimci örgütün ve disiplinin düzeltilmesi, gizlilik tekniğinin mükemmelleşmesi ivedilikle gereklidir. Bu açıdan eski Rus devrimci partilerinin gerisinde kaldığımızı ve onlara yetişmek ve onları geçmek için bütün gücümüzü kullanmamız gerektiğini itiraf etmeliyiz. Örgütün düzeltilmesi olmaksızın genelde işçi hareketimizin ilerlemesi, özelde doğru bir şekilde işleyen organıyla aktif bir partinin oluşturulması olanaksızdır. Bu bir yandan. Diğer yandan Parti'nin şimdiki organları (gerek kuruluş ve grup anlamında gerekse de gazete anlamında organ) örgüt sorunlarına daha fazla dikkat sarfetmeli ve yerel grupları bu yönde etkilemelidirler. Yerel esnafça çalışma sürekli olarak kişisel bağların aşırı bolluğuna ve çevreciliğe götürür. Biz ama, şimdiki çalışma için dar gelen ve güçlerin aşırı şekilde harcanmasına yol açan çevreciliği aştık. Yalnızca bir parti halinde kaynaşma, iş bölüşümü ve güç tasarrufu ilkelerini sistemli bir şekilde uygulamamızı olanaklı kılabilir — kurbanların sayısın azaltmak ve mutlakiyetçi hükümetin boyunduruğuna ve onun amansız takibatlarına karşı az-çok sağlam bir üs yaratabilmek için buna ulaşmak zorundayız. Bize karşı, geniş Rus "yeraltında" bulunan küçük bir sosyalistler grubuna karşı, sosyalizmi ve demokrasiyi boğmak için bütün güçlerini seferber eden anın en güçlü devletinin dev mekanizması sunulmaktadır. Bu polis devletini eninde sonunda parçalayacağımıza eminiz, çünkü tüm halkın en sağlıklı ve gelişmekte olan tabakaları sosyalizm ve demokrasiden yanadır; ama hükümete karşı sistemli bir mücadele yürütebilmek için, devrimci örgütü, disiplini ve gizililik tekniğini mükemmelliğin en yüksek aşamasına getirmek zorundayız. Tek tek parti üyelerinin ya da tek tek üye gruplarının parti çalışmasının tek tek yanları üzerinde uzmanlaşmaları zorunludur: Birincileri yazın'ın çoğaltılması, diğerleri yurtdışından temini, üçüncüleri Rusya içinde taşınması, dördüncüleri şehirlerde dağıtımı, beşincileri gizli evlerin temini, altıncıları para toplanması, yedincileri harekete ilişkin haberlerin ve duyuruların ulaştırılmasının örgütlenmesi, sekizincileri ilişkilerin ayakta tutulması vs. vb. üzerine. Biliyoruz ki böylesi bir uzmanlaşma, mütevazi, görünmez küçük işler üzerinde yoğunlaşmak için hatırı sayılır ölçüde daha büyük dayanıklık, hatırı sayılır ölçüde daha fazla yetenek ve alışılagelmiş çevre çalışmasından hatırı sayılır ölçüde daha fazla gerçek kahramanlık gerektirir. Ama Rus sosyalistleri ve Rus işçi sınıfı daha şimdiden kahramanca davranma yeteneğini gösterdiler ve insan yokluğundan şikayet edersek günah olur. İşçi gençlik arasında demokrasi ve sosyalizm düşüncelerine doğru hırslı ve durdurulmaz bir çaba var; hapishaneler ve sürgün yerleri dopdolu olmasına karşın aydınların saflarından işçilere sürekli yardımcı akıyor. Eğer devrimci davanın bu askerleri arasında sıkı bir örgütün gerekliliği düşüncesi propaganda edilirse, bu durumda sürekli yayınlanan ve ulaştırılan bir parti gazetesi kurulması planı bir düş olmaktan çıkar. Bu planın başarısı için gerekli olan bir koşulu alalım: Gazeteye bütün yerlerden düzenli haber ve materyal ulaştırılması. Tarih, böylesi bir amaca ulaşmanın devrimci hareketimizin bütün canlanma dönemlerinde yurtdışında yayınlanan organlar için bile kesinlikle ulaşılabilir olduğunun kanıtlandığını göstermiyor mu? Çeşitli alanlarda faaliyet gösteren Sosyal-Demokratlar parti gazetesini kendi gazeteleri olarak görürlerse, onunla bağın sürekli sürdürülmesini, sorunların tartışılmasını, bütün hareketin bu gazeteye yansıtılmasını ana görevleri olarak görürlerse, bu durumda bu gazetenin hareketle ilgili tüm haberlerle donatılması, pek o kadar karmaşık olmayan gizlilik yöntemlerine uyulduğunda, kesinlikle gerçekleştirilebilir bir şeydir. Sorunun diğer yönü —gazetenin Rusya'nın bütün bölgelerine düzenli ulaştırılması— çok daha zordur, gazetelerin bu ölçüde halk kitlelerine yönelik olmadığı dönemde Rusya'daki devrimci hareketin önceki biçimlerindeki benzer görevden daha zordur. Ama sosyal-demokrat gazetelerin yönelim alanı, dağıtımlarını kolaylaştırıyor. Gazetenin düzenli ve büyük sayıda ulaştırılması gereken esas yerler, sanayi merkezleri, fabrika köyleri ve fabrika şehirleri, büyük şehirlerdeki fabrika semtleri vs. dir. Bu merkezlerde nüfusun hemen hemen tamamı işçilerden ve onların mensuplarından oluşur; işçi burada pratikte duruma hakimdir ve polisi atlatmanın yüzlerce yöntemini bilir; komşu fabrika merkezleriyle alış-veriş son derece canlıdır. Sosyalistlere karşı olağanüstü yasa döneminde (1879'dan 1890'a kadar), Alman siyasi polisi daha kötü çalışmadı, hatta belki de Rus polisinden iyi çalıştı, ama Alman işçileri örgütlülükleri ve disiplinlilikleri sayesinde haftalık yayınlanan yasadışı gazeteyi düzenli olarak yurtdışından getirmeyi ve abonelerin evine ulaştırmayı başardılar. Öyle ki, bakanlar bile sosyal-demokrat posta'ya ("kızıl posta"ya) hayranlık duymaktan kendilerini alamadılar. Biz böyle bir başarıyı elbette düşleyemeyiz, ama bütün çabalarımızı buna yönelttiğimizde, Partimizin gazetesinin yılda en az on iki kez yayınlanmasını ve hareketin bütün ana merkezlerindeki sosyalizme açık tüm işçi çevrelerine ulaştırılmasını kesinlikle başarabiliriz. Uzmanlaşma sorununa geri dönersek, ayrıca şuna da işaret etmeliyiz ki, uzmanlaşmanın eksikliği kısmen "esnafça" çalışmanın egemen olmasıyla ve kısmen de sosyal-demokrat gazetelerimizin örgüt sorununa adet olduğu üzere az yer ayırmasıyla açıklanmaktadır. Yalnızca ortak bir parti organının yaratılması, devrimci davanın her "kısmi işçisini", "saflar halinde" yürüdüğü, çalışmasının parti için doğrudan zorunlu olduğu, onun Rus proletaryasının ve tüm Rus halkının en azgın düşmanını —Rus mutlakiyetçi hükümetini— boğacak olan zincirin bir halkası olduğu bilinciyle doldurabilir. Ancak böylesi bir uzmanlaşmanın katı bir uygulanması güç tasarrufunu olası kılabilir: Yalnızca, devrimci çalışmanın her tek tek yönü daha az sayıda insan tarafından yerine getirilmekle kalmayacak, aynı zamanda bugünkü faaliyetin bir dizi dalı legal (yasalarca izin verilen) işler haline gelecektir. Faaliyetin bu şekilde legalleştirilmesini, yasallık sınırlarına uydurulmasını, Alman sosyal-demokrasisinin yayın organı "Vorwärts" (İleri), Rus Sosyal-Demokratlarına çok önceleri öğütlemişti. Böylesi bir öğüt ilk bakışta şaşırtıcı gelmektedir, ama gerçekte cidden dikkate almaya değerdir. Herhangi bir şehrin yerel çevrelerinin birinde çalışmış olan hemen herkes, uğraştığı sayısız ve çok çeşitli işler arasında aslında bazılarının legal olduğunu rahatlıkla anımsayabilir. (Örneğin işçilerin durumlarıyla ilgili verilerin toparlanması, bir çok sorunun legal yayın üzerinden incelenmesi, belirli tür yabancı yazının incelenmesi ve bunlarla ilgili seminerler, belirli bağlantılar, genel eğitim sorunlarında, fabrika yasalarının incelenmesinde işçilerin desteklenmesi vb.) Böylesi işlerin özel insan kategorilerinin özel işlevine dönüştürülmesi, aktif "ateş" hattında duran devrimci ordunun sayısal gücünü ("mücadele yeteneğinde" bir azalma olmaksızın) düşürür ve "düşenlerin ve yaralıların" yerine geçen yedeklerin sayısal gücünü artırır. Bu ancak, hem aktif üyelerin hem de yedeklerin, çalışmalarının ortak bir parti organında yansıdığını gördüklerinde ve onunla bağları olduğunu hissettiklerinde mümkündür. Elbette ki, uzmanlaşmayı ne denli geniş gerçekleştirirsek gerçekleştirelim, yerel işçi toplantıları ve yerel gruplar sürekli gerekli olacaktır, ama bir yandan çok insanın katıldığı (polisiye açıdan özellikle tehlikeli olan ve yararları çoğu zaman getirdikleri tehlikelerden az olan) devrimci toplantıların sayısı önemli ölçüde azalacak ve diğer yandan devrimci çalışmanın çeşitli yönlerinin özel işlevlere dönüştürülmesi, böylesi toplantıları yasal toplantılarla maskelemek için daha iyi olanaklar sunacaktır: Eğlenmek amacıyla bir araya gelmek, yasal olarak kurulmuş derneklerin toplantıları vb. Fransız işçileri III. Napolyon döneminde ve Alman işçileri sosyalistler yasası döneminde politik ve sosyalist toplantıları için her türlü kamufle yöntemini bulmayı başardılar. Rus işçileri de bunu becereceklerdir. Bunun yanısıra örgütün düzeltilmesi ve ortak bir parti organını yaratılması, sosyal-demokrat propaganda ve ajitasyonun asıl içeriğini genişletmeyi ve derinleştirmeyi olanaklı kılacaktır. Buna çok ihtiyacımız var. Yerel çalışma hemen hemen kaçınılmaz olarak yerel özelliklerin abartılmasına, ...e yol açar* ...    (* Taslağın burasında bir bölüm eksik.) Aynı zamanda önder bir demokratik organ olacak, merkezi organ olmaksızın bu olanaksızdır. Sosyal-demokrasiyi demokrasinin öncü savaşçısı yapma çabamız, ancak o zaman gerçek olacaktır. Ancak bundan sonra belirli bir politik taktik hazırlayabiliriz. Sosyal-demokrasi, "homojen gerici kitle" yanlış öğretisini reddetti. Politikadaki en önemli görevlerinden biri olarak, ilerici sınıfların gerici sınıflara karşı desteklenmesini kullanmayı görmektedir. Örgütlerin ve organların yerel karakteri durumunda bu görevin yerine getirilmesi için hemen hemen hiçbir şey yapılmaz; sorun, "liberaller" çevresinden tek tek kişilerle ilişkileri ve bunlardan çeşitli "hatır-gönül işleri" için yararlanmanın ötesine geçmez. Yalnızca politik mücadele ilkelerini tutarlı uygulayan ve demokrasi bayrağını yükseklerde tutan ortak bir parti organı mücadeleye istekli tüm demokratik unsurları saflarına çekmeyi ve Rusya'nın bütün ilerici güçlerini politik özgürlük uğruna kullanmayı başarabilir. Ancak bundan sonradır ki, işçilerin polise ve resmi makamlara karşı bilinçsiz kinini mutlakiyetçi hükümete karşı bilinçli kine ve kararlılığa dönüştürmek, işçi sınıfının ve tüm Rus halkının hakları için mücadeleyi bütün güçleri kullanarak yürütmek başarılabilir! Ancak böylesi bir temelde kurulmuş ve sıkı örgütlenmiş bir devrimci parti, bugünkü Rusya'da muazzam bir politik güç olacaktır! Gelecek sayılarda, Rusya Sosyal-Demokrat İşçi Partisi'nin Program taslağını yayınlayacağız ve örgütün tek tek sorunlarının detaylı tartışmasına başlayacağız.

(V. İ. Lenin, Bütün Eserler, C. 4, s. 215-220, Almanca)